وابستگی کودکان به اسباب بازی های مورد علاقه و وابستگی به عروسک ها

چسبیدن نوزاد به وسایلش
بعضی از بچه ها هم اصلا این کار را نمی کنند. بعضی دیگر نیز به محض این که از خواب بیدار میشوند به پتو یا عروسک خودشان می چسبند و از آن جدا نمیشوند. بچه ها با بغل کردن این اشیاء نرم به آرامش می رسند. به تدریج که آنها بزرگتر می شوند و به مادرشان نزدیک تر می شوند ، از عروسک خودشان مثل بچه ای مراقبت می کنند و به او محبت می کنند.
کودکان ممکن است هرجایی که میروند ، این وسایل را با خودشان ببرند. وقتی می خوابند ، از خواب بیدار میشوند ، به مسافرت می روند ، دکتر می روند و یا هر کار دیگری که انجام می دهند ، عروسک یا وسایلشان همیشه همراه آنان است.

هر تغییری که در زندگی این کودکان به وجود آید، آنها به عروسک یا اشیاء دوست داشتنی خودشان نزدیک تر میشوند مثلا وقتی بچه ی جدیدی در خانواده به دنیا می آید ، یا مادر در کنار او نیست و یا وقتی او به مدرسه می رود ، این حالت شدیدتر می شود.

اگر به نیازهای بچه ها توجه نکنیم و یا وقتی آنها گریه می کنند ، آنها را به حال خودشان بگذاریم نیز وابستگی آنها به وسایلشان بیشتر می شود.

چرا کودک به عروسک و یا اسباب بازی وابسته می‌شود؟
بیشتر کودکان قبل از رسیدن به یکسالگی، به یک چیز خاص (اغلب پتوی تخت، عروسک یا انگشت شست) وابسته می‌شوند، اما این رفتار معمولاً در دو سالگی به اوج خود می‌رسد. این اتفاق به این دلیل است که اشیا از هر نوعی که باشند، هنگامی که کودکان نوپا واقعاً شروع به کشف جهان و اطرافیان‌شان می‌کنند، به آن‌ها احساس امنیت می‌دهند. به علاوه ترس در دوران کودکی (از تاریکی، غریبه‌ها، حیوانات) در این سنین به طور جدی شروع می‌شود. بنابراین کودک تمایل پیدا می‌کند تا یک عروسک و یا اسباب بازی‌ای را همیشه همراه خود داشته باشد تا از ترس به آن پناه ببرد.

بیشتر کودکان قبل از رسیدن به یکسالگی، به یک چیز خاص (اغلب پتوی تخت، عروسک یا انگشت شست) وابسته می‌شوند، اما این رفتار معمولاً در دو سالگی به اوج خود می‌رسد. این اتفاق به این دلیل است که اشیا از هر نوعی که باشند، هنگامی که کودکان نوپا واقعاً شروع به کشف جهان و اطرافیان‌شان می‌کنند، به آن‌ها احساس امنیت می‌دهند. به علاوه ترس در دوران کودکی (از تاریکی، غریبه‌ها، حیوانات) در این سنین به طور جدی شروع می‌شود. بنابراین کودک تمایل پیدا می‌کند تا یک عروسک و یا اسباب بازی‌ای را همیشه همراه خود داشته باشد تا از ترس به آن پناه ببرد.

اول از همه هرگز کودک خود را در مورد دلبستگی خود به یک عروسک محبوب مورد تحریک قرار ندهید و اصرار نکنید که آن را رها کند. با این حال می‌توانید این مراحل را انجام دهید تا به تدریج انجام دهید تا وابستگی‌اش کمتر شود.

نگران این نباشید که کودک شما همیشه عروسک خودش را همه‌جا در آغوشش بگیرد و از آن جدا نشود. در فاصله زمانی بین دو تا پنج سالگی، اکثر بچه‌ها آماده هستند که کم‌کم و بنا به شرایطی که زندگی می‌کنند عروسک‌شان را از خود دور کنند. دوست داشتن و علاقه‌ی زیاد به عروسک ندرت غیرطبیعی به‌نظر می‌رسد، اما اگر همیشگی باشد، باید کمی مراقب باشید.

از کودک خود کمک بگیرید. از او بخواهید در حالی که بیرون بازی می‌کند، مکانی خاص در خانه پیدا کند که در آن عروسکش امن باشد. یا پیشنهاد دهید قبل از رفتن به بیرون، آن را در کالسکه یا صندلی ماشین در جایی محکم قرار دهد.
کودکتان را عادت دهید که عروسک‌های دوست داشتنی خود را بشویید. مثلا همراه با او عروسک‌ها را در ماشین لباسشویی بی‌اندازید و یا همراه با او اسباب بازی و عروسکش را با دست بشویید. پس از مدتی این کار را به طور کامل به او محول کنید.
اگر به کارهای جالبی مانند کاردستی، لگو، پازل و اسباب بازی‌های ساختمانی علاقه دارد، او را مشغول به بازی با آن‌ها کنید. با این کار وابستگی کودک به عروسک کمتر خواهد داشت.
احساس راحتی و آرامش به کودک بدهید. محیط اطراف او را کاملا امن نگه دارید. هرچه کودک احساس ترس و ناامنی کمتری داشته باشد، به همان میزان کمتر به اسباب بازی و عروسک‌هایش وابسته می‌شود.

بهتر است والدین پتو یا هر وسیله دیگری را که به کودک آرامش می دهد، قبول کنند: کودکان نوپا به داشتن اشیایی که بتوانند آن را به این طرف و آن طرف ببرند علاقه خاصی دارند و به آنها احساس اطمینان می دهد. داشتن چنین حسی مرحله ای و گذرا است بنابراین مهم است که فرزند شما بداند که خواسته او برای شما اهمیت دارد و شما او را می فهمید.

مسائلی که باعث تنش او می شود را شناسایی کنید: کودکان نوپا به فضاها و رفتارهای پر از استرس حساس هستند بنابراین با کمک اشیا سعی می کنند استرس خود را کاهش دهند زیرا آنها نمی توانند با کلمات نگرانی و احساس خود را بیان کنند. به عنوان مثال اگر صبح زود برای بیرون رفتن از خانه عجله دارید ممکن است فرزندتان اصرار کند که حتما عروسک خرگوش خود را همراه داشته باشد. یا شب ها موقع خواب وقتی شما به اجبار از او می خواهید به تخت خواب برود او دوست داشته باشد لباس خاصی بپوشد. با شناسایی مسائلی که به او استرس می دهد شما می توانید قدم بزرگی بردارید . به عنوان مثال صبح ها زودتر از خواب بیدار شوید تا برای بیرون رفتن از خانه عجله نداشته باشید.